کلاس عملی امداد کوهستان جاتون خیلی خالی بود

با سلام و احترام و قبولی طاعات و عبادات

صبح روز دوشنبه بعد از اینکه شیفت کاریم تموم شد رفتم دفتر تا کوله پشتی و لوازم دیگمو  بردارم

اخه امروز کلاس عملی امداد و نجات در کوهستان با امدادگران هلال احمر داشتم .

و قرار بود که ساعت 7:30 به سمت روستای بوژان حرکت کنیم .

ساعت 7:30 بود اما من تازه به دفتر رسیده بودم

یکی از دوستام زنگ زدو گفت:

کجایی آبتین؟    واسه چی نمیای؟   همه منتظرتن؟

می خوایم راه بیفتیم

منم جواب دادم:

می خواین راه بیفتین؟

جواب دا د اره بابا زود باش

منم گفتم:

تاحالا سابقه نداشته که هلال احمر سر موقع حرکت کنه  خیلی زود حرکت کنه 8:30

جواب داد نه بابا 

منم گفتم باشه  

تو دفتر کولمو چیندم و زنگ زدم به دوستم که تو هلال احمر بود

گفتم تو مسیر با آمبولانس بیاین دنبالم

اونا هم گفتن الان میایم

ساعت 8 بود و من منتظر

ساعت 8:30 بود که صدای آژیر امبولانس  بلند شد   یعنی:

آبتین کجایی ما منتظرتیم

بیرون و نگاه کردم دیدم آمبولانس منتظرمه

رفتم پایین و  تو امبولانس نشستم

بعد از سلام

اولین جمله ای که گفتم این بود: (رو به مسئول آموزش هلال  کردم)

دیدین گفتن از 8:30 زودتر نمیاین

من میدونم دیگه

یه عمره تو هلال بودم

هلال احمر نوش دارو پس از مرگ سهرابه

بگذریم  امدادگرای دیگه هم با مینی بوس اومدن

به روستای بوژان میرسیم و بعد از 30 دقیقه کوهپیمایی

یه جایی که مناسب آموزشِ رو پیدا میکم

جاتون خالی یک صبحانه مفصّل نوش جان میکنیم

 از امدادگران خواستم که لوازمی رو که تو کلاس تئوری گفته بودم با خودشون بیارن و جلوشون 

بچینن تا چک کنم و نمره بگیرن.

خلاصه لوازمشون رو چک کردم و نمرشون رو گرفتن 

همه امدادگران رو دور هم جمع میکنم و یک خسته نباشید جانانه و بهشون میگم که مواظب طبیعت باشن این طبیعت از آن ما نیست از گذشتگانمون به ما ارث رسیده و ما هم باید سالم به آیندگان هدیَش بدیم

30 دقیقه ای گره ها رو دوباره مرور میکنیم

سمت راستمون یک شیب 60-70 درجه به ارتفاع25 متر بود که به کمک دوستانم یک کارگاه برقرار کردیم و یه باره دیگه قوائد کارو واسشون توضیح دادم و بهشون گفتم که شوخی بی شوخی 

و اگه کسی حین کار شوخی بکنه نمره بی نمره 

با کمک دوستم مسعود اقا  2 تا کارگاه برقرار می کنیم

یک کارگاه سه میخه واسه اینکه فرود برن

و یه کارگاه طبیعی واسه اینکه همدیگرو حین فرد حمایت کنن و حمایت کردن از سمت بالا رو هم یاد بگیرن

تو تصویر زیر منو میبینین که با مسول آموزش جمعیت در حال صحبت کردن هستم

و در حال برقرار کردن کارگاه طبیعی

قرار شد که یکی یکی فرود برن پایین و  یک نفر هم حمایتشون کنه

یکی از بچه ها بلند شد و گفت :

آقا میشه اول خودتون برین پایین؟(به لوازم  و کارگاه هااطمینان نداشتن)

منم گفتم :

نه 

من که اول نمی رم پایین

اول 2-3 نفری از شما میرین پایین

بعد اگه دیدم طناب پاره نشد من هم میرم پایین

اول شما برین کارگاه تست کنین  بعد من میریم پایین

ترسیده بودن

حق داشتن  واسه بار اول بود که  می خواستن 25 متر فرود برن

یادمه که خودم هم روزِ اول که می خواستم فرود برم یه کم استرس داشتم

لوازمو برمیدارم و آماده فرود میشم

میرم لبه دیواره 

و 2 باره تمام نکات رو بهشون گوشزد میکنم

13 متری فرود میرم

و وسط دیواره یه کارگاه 3 میخه برقرار میکنم

به یه شکاف مورب می رسم به کمک 2 تا فرند و یک گُوِ  خودمو  به دیواره ثابت می کنم و مستقر میشم

(تو تصویر زیر محل استقرارمو بین مسیر فرود می بینین)

امدادگرا هم یکی یکی فرود می اومدن و منم ایراداشون رو میگرفتم

4ساعتی طول کشید که همشون  تقریباً یاد گرفتن

اول می ترسیدنا 

اما بعد از اینکه 1 بار فرود میرفتن

خوششون می اومد و می خواستن که دوباره بیان پایین

من وسط مسیر فرودشون ایستاده بودم

بعضی هاشون که به من میرسیدن میگفتن که:

ینی میشه که یه بار دیگه رو زمین راه بریم؟

خندم میگرفت

جاتون خالی کلاس تا ساعت 18:15 ادامه داشت

زباله ها رو جمع  میکنیم و به سمت روستا حرکت میکنیم

ساعت 17:05 به روستا میرسیم و بعد از چند تا عکس یادگاری به سمت جمعیت حرکت می کنیم.

تاریخ برگزاری کلاس: 20/05/1389 

محل برگزاری:روستای بوژان

تعداد نفرات: 20 نفر

مدرس و مربی دوره :آبتین

کمک مربی:مسعود مهدیانیان